Mylou Frencken | Minnares

Theater De Garage met thema Gelijke kansen, gelijke rechten:

Minnares, Mylou Frencken wil het graag zijn. Op háár voorwaarden. Op háár manier.

Vroeger was een minnares een vrouw met macht, aanzien, glamour (en een paleisje). Maar waar was de liefde? Minnaressen van nu worden gezien als vrouwen voor wie de liefde vaak bestaat uit lust en lijden. Ze smachten en wachten op hun moment, dat nooit komt.  Maar een minnares, vindt zangeres en cabaretière Mylou Frencken, is zoveel méér.

In haar nieuwe voorstelling geeft zij het woord haar ware betekenis terug. “Vrouwen emanciperen en feminiseren zich een slag in de rondte, terwijl ze ondertussen tegemoet blijven komen aan mannelijke fantasieën over verleidsters en femmes fatales”. Voor mij is een minnares iemand die liefheeft vanuit een eigen behoefte, met vrouwelijke kracht, finesse en speelsheid. Wie wil nou géén goede minnares zijn?” Van haar valkuilen en struikelingen in de liefde maakt Mylou geen geheim in Minnares.

Openhartig onderzoekt ze de Kunst van het Beminnen – inspiratie, lering en vermaak puttend uit grote en tragische minnaressen als Madame de Pompadour, Marilyn Monroe, Mata Hari en Monica Lewinsky.

Liedjes van Mylou Frencken (ook bekend als zingende barvrouw in de tv-quiz Met het Mes op Tafel en initiator van het Haarlemse Theater De Liefde) werden diverse keren genomineerd voor de Annie M.G. Schmidt-prijs.

Frenk van der Linden (o.a. journalist, geliefde van Mylou en interviewer van Kunststof (Radio 1) en de Volkskrant) gaat in het voorprogramma Yes van de Wouw interviewen.
Hoe heeft Yes zich als vrouw bewogen in de mannenwereld die geneeskunde van oudsher is? Ook wordt er van gedachten gewisseld over de liefdeslessen die zij in haar eigen leven leerde. En: wat zijn de gevolgen van kanker voor een vrouw in haar amoureuze leven?

Yes van de Wouw was tot januari ’24 internist-oncoloog in VieCuri Medisch Centrum (Venlo/Venray), maar is ook na haar vervroegd pensioen nog steeds onderzoeker. Ze is ooit voor de liefde naar Venlo gekomen. Na haar studie in Utrecht was ze internist in het Elisabeth ZH Tilburg en later oncoloog in het academisch ziekenhuis Maastricht UMC. “Toen onze dochter werd geboren, vond ik de reisafstand van anderhalf (1,5) uur niet meer okay. In 2006 heb ik gelukkig een prachtige werkplek gevonden in VieCuri. Met het team hebben we samen een mooie, goed draaiende oncologie-afdeling opgebouwd. Ik ben een teamspeler die heel gedreven is en goed luistert naar wat iedereen wil, maar heel af en toe met stoom uit mijn oren iets doorduw omdat ik het voor de patiëntenzorg beter vind”.
Foto Yes: Lé Giesen